Konuşma isteğimi yitirdim son günlerde. Kurmak istediğim tek cümle "insanları sevmiyorum"... İnsanlar, insanları anlamaz. Ben de olsam dudak bükerdim kendime, biraz da kızardım. Evet, yaşadıkları besliyor insanın önyargılarını... Güllük gülistanlık seyreden hayatta iç karartıcı fikirlere ben de kapılmazdım. Şartlar olgunlatığı zaman her insan mazoşist olabilir...
İnsanlar değerlerini kendileri kazanmıyor çoğu zaman. İyi niyetli diğerlerine borçluyuz, eğer varsa gerçekten, saygıyı... Ve şartlar olgunlaştığında iyi niyetli diğerleri yaşlandığını hissediyor. Bilirsiniz, ihtiyarlar huysuzdıur...
Birikimlerimi iyi niyetlerime borçluyum. Bilmiyorum kime ödeteceğim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder