Değersizseniz Değersizsiniz!!!

Konuşma isteğimi yitirdim son günlerde. Kurmak istediğim tek cümle "insanları sevmiyorum"... İnsanlar, insanları anlamaz. Ben de olsam dudak bükerdim kendime, biraz da kızardım. Evet, yaşadıkları besliyor insanın önyargılarını... Güllük gülistanlık seyreden hayatta iç karartıcı fikirlere ben de kapılmazdım. Şartlar olgunlatığı zaman her insan mazoşist olabilir...

İnsanlar değerlerini kendileri kazanmıyor çoğu zaman. İyi niyetli diğerlerine borçluyuz, eğer varsa gerçekten, saygıyı... Ve şartlar olgunlaştığında iyi niyetli diğerleri yaşlandığını hissediyor. Bilirsiniz, ihtiyarlar huysuzdıur...

Birikimlerimi iyi niyetlerime borçluyum. Bilmiyorum kime ödeteceğim...

Canlı Canlı Susuyorum...

bir baharı böyle huzursuz karşıladığımı hatırlamıyorum. renksiz, kokusuz, mat, sığ, ham; yaşanıp giden her şey...
sokaklar kalabalık, herkeste yunmuş yıkanmış heyecanlar...
olanca canlılığın ortasında susuyorum...

Son Semere...

korularmış uğuldayan, kulaklarım değil
yanıldım...
ne yaman yıkıldım,
köklerim göklerde...
bir gün bir baltaya sap olamazsa
sırıtmaz dallarım semerde...

Kırpılan Mâhım

bir gece bitti düşüm aniden
aniden, sahiden, sahilden...


Şu gıdım gıdım azalan aya baksam
Soluklaşır, sana dair ümitlerim
Yaklaşan ayrılığı fısıldar akşam
Issız kumları sararken gelgitlerim

Nehre düşen akisleriyle hayalin
Yanıp yanıp söner ruhumda visalin
Sonra dokunur saçlarıma muhalin
Seher yellerinde beyhude beklerim...


Kamil Yastı
GÖKSU 2004

Alışırım Alışmaya...

alışmaya çalışıyorum, alışmaya...

bir gün, o bakıp durduğun yerde durmuyor o
bildiğin bütün coğrafyalarda kayboluyorsun...
varlığın kuş kadar
yokluğu ne kadar ağır!
şirazeni kaybediyorsun...
dağılıyorsun...
n'aparsın,
her alışkanlık zaman alır...