yorgunum...
yaşadıklarımdan ve yaşamadıklarımdan...
bir ağustos günü açık havada, bir ağacın altında, hafif hafif eserken rüzgar...
uzanıp gün boyu uzun uzun...
belki uyurum...
belki her şeyi unuturum...
herkes dağılırken sabahları bir yerlere...
kimsenin yönelmediği tarafa yürümeliyim...
belki uzunca bir yol sonra adımlarım şehir dışına çıkar...
ne çıkar...
kimseden öğrenmiyor esmeyi rüzgar...
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder