yukarı yolda bir umut tozuyor
koş!
ben yetişemedim ardından
bir tavırdı topuklarıma vurdu
bir tavrın olduğu kadar nahoş...
kızmalıydım kendime
kayalarda tırnaklarımı kazımalıydım
yuvarlak laflar edip de
hapsoldum kendi kendime
bak, diniyor rüzgar
yukarı yolda durmaz umut
bir umut koş...
bak, parmak uçlarım bomboş...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder