Sevdiğimin

gökler kadar derin

gözleri var sevdiğimin
kimi zaman güneş gibi
bulut bulut kimileyin...
bakışları sıcak
bakışları yeğin...

kelebekler uçuşan
yanakları var sevdiğimin
dili şirin dereler gibi şen
bahar kokar elleri...
ömrümün baharındayım
başımda kavak yelleri...


Kamil Yastı /2013

Düşünceden Uzak Düşünce

Soğuk sabahlar başladı, balkon çiçekleri üşüyor.
Gece nice başlar yastığa, düşünceden uzak düşüyor. 

Bir gün daha başladı. Simit kokusunun çay buharına karıştığı, yaşam koşusunda iki ayağın birbiriyle yarıştığı bir gün daha...
Kimse kaybetmek için başlamaz bir güne. Başlanan güne dair düşünceler arasında hastalanmak, kaza geçirmek, para veya itibar kaybetmek, kaybolmak ya da kaçırılmak yoktur. Çoğu maddi, kimi manevi beklentilerle başlanır güne.
Beklentiler... Hep harici; hep birilerinden, bir yerlerden... Oysa biz bugünden bir şeyler beklerken asıl sual: Dün bizden ne bekledi, ne buldu?
Beklentiler... Bir güne başlarken bir gün de düşünelim:  Bugün, benden ne bekliyor? Bugün kim olacağım? Dünden farklı, dünden ileri... Sabah adımımı atarken dahil olup gece gözlerimi kapattığımda çıktığım bir günün hikâyesinde hikâyemin ne kadar kahramanıyım?
Tefekkür... Sana çay, simit, zeytin kadar muhtacız.

Ayrılıklar Çekilmez Oldu

aramızda duran, aramızdaki duvar ikimiziz.
suçlamalarımız, savunmalarımız...
zayıflıklarımız, güç gösterilerimiz...
sert duruşlarımız; kof, küçük, çürük prensiplerimiz...
geçmiş yanlışlarımız, gelecek kaygılarımız...
karşılaştıklarımız, karşı durduklarımız...
beklentilerimiz, beklenmedik tepkilerimiz...
ne çok şey var aramızda, ne çok bizden...

oysa ben...
çıplak bir gönülle gelmek isterdim sana.
ne bir azar ne bir sitem...
sadece birkaç güzel kelimem...
ve gözlerin, bütün beni seni susturan gözlerin...
bilsen sevgilim;
gözleriyle konuşsaydı insan,
tüm ayrılıklar çekilirdi aradan.

...

Benle Ben

biraz az, biraz eski
elimde kırık bir testi;
koyuldum da yollara ne bir pınar...
ah, devrildi güğüm güğüm umutlar!
kanmadımdı oysa suya sana,
bir el yumalık mahrum kaldım oy sana!

biraz iri, biraz kıyım
bir hüzün çöker elmacık kemiklerime birden;
korkarım, yüzüm düşer önüme tanımadığım...
el ele tutuşur yanarız benle ben...

 k.y

Dağ Köylüsü Nazik

..


küçük kasabaları geride bıraktı dünya
küçük kasabaları kördü geçirdi
nasıl anlatsam yalan olur
anlatmasam yazık
kent insanı sevgili takar koluna hoyrat
bilmez oysa sevgi
bir dağ köylüsü kadar nazik
...

İyi Öldürürüz!

...

bıraktığımız ne varsa hepsi iyi
çocukluğumuz gibi
terk ettiğimiz alışkanlıklarımız iyi
yan yana edemediğimiz insanlar iyi
övgülerimiz iyiye
firarlarımız iyiden
iyi ama neden
neden


ister paradoks de ister girdap
ister tuhaf ister garip
hiçbiri bi cevap değil
hepsi kadük
biz iyileri sevmeyi değil övmeyi yeğlediğimiz gün öldük

.

Ömre Belâ

Ocakta birkaç eski,*
Küle meyilli kömür
Ve kayısı yaprağındaki is belki
Nefes almakta güçlük çekiyor ömür...

Nar dalları gibi nârin
Ömre belâdır yarın...


K.Y



*Yanmış odun parçası